بررسی و تدوین معیارهای بومی آمادگی برای ازدواج از دید جوانان، والدین و کارشناسان ازدواج، وارزیابی میزان آمادگی ازدواج در جوانان شهر اصفهان

هدف از این پژوهش شناسایی معیارهای آمادگی برای ازدواج ازدیدگاه جوانان، والدین وکارشناسان، ارایه ی معیارهای بومی آمادگی و بررسی میزان آما دگی جوانان درشهراصفهان بود. در مرحله ی اول این تحقیق، پژوهشگر با انجام مصاحبه ی نیمه ساختاریافته، با سه گروه جوانان در آستانه ی ازدواج، والدین دارای فرزند در آستانه ی ازدواج و کارشناسان و مشاوران ازدواج، به شناسایی و مقایسه ی مقوله های آمادگی برای ازدواج از دیدگاه آن ها پرداخت. همچنین، در این مرحله متون مربوط به آمادگی ازدواج تحلیل محتوا شد و معیارهای آمادگی ازدواج از این متون نیز استخراج شد. در مرحله ی دوم با استفاده از نتایج بخش کیفی تحقیق، پرسشنامه ی بومی آمادگی ازدواج تدوین شد و روایی و پایایی آن تأیید گردید.مرحله ی سوم تحقیق با اجرای این پرسشنامه بر روی 245 نفر ازجوانان در آستانه ی ازدواج شهر اصفهان که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده بودند اجرا گردید تا میزان آمادگی برای ازدواج در آن هابررسی شود. از طریق تحلیل اکتشافی عوامل پرسشنامه، 11 عامل برای آمادگی ازدواج استخراج شد.در تحلیل تأییدی عوامل آمادگی برای ازدواج، سه عامل آمادگی فردی، آمادگی بین فردی و آمادگی زمینه ای مورد تأیید قرار گرفت. ابزار های این تحقیق شامل مصاحبه نیمه ساختار یافته، متون مربوط به آمادگی، پرسشنامه ی آمادگی برای ازدواج و پرسشنامه ی جمعیت شناختی بود. تحلیل داده ها ی کیفی با استفاده از کدگذاری مفاهیم و مقوله بندی آن ها، و تحلیل داده های کمی با استفاده از تحلیل عوامل اکتشافی و تأییدی و تحلیل واریانس انجام گرفت. ازنتایج بخش کیفی تحقیق 11 مفهوم کفایت عقلی، آمادگی اخلاقی، مدیریت هیجان، آمادگی شخصیتی، سلامت روان شناختی، نقش های مربوط به خانواده، مهارت ارتباط، آمادگی جسمی، آمادگی مالی، آمادگی خانوادگی و آمادگی اجتماعی برای معیارهای آمادگی ازدواج به دست آمد. این مفاهیم در نهایت در مقوله های آمادگی فردی، آمادگی بین فردی، و آمادگی زمینه ا ی قرار گرفت. یافته های بخش کمی تحقیق نیز نشان داد که آمادگی کلی ازدواج در جوانان اصفهان و آمادگی آن هادر حیطه های مهارت بین فردی و آمادگی زمینه ای به طور معناداری از متوسط پایین تر است، اما میانگین آمادگی فردی به طور معناداری از میانگین بالاتر بود. بین دختران و پسران در خصوص آمادگی کلی برای ازدواج تفاوت معناداری یافت نشد. هیچ کدام از متغیرهای جنسیت، سن، تحصیلات و اشتغال در آمادگی ازدواج تأثیر نداشت. به جز خرده مقیاس کفایت عقلی، تفاوت معناداری از نظر سایر خرده مقیاس ها بین پسران و دختران مشاهده نشد.